Niektóre źródła sugerują, że mikroplastik i nanoplastik przedostają się do żywności głównie poprzez środowisko. Bieżące dowody naukowe nie wykazują, że poziomy mikroplastiku lub nanoplastiku wykryte w żywności stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi. FDA (Food and Drug Administration) nadal monitoruje badania nad mikroplastikiem i nanoplastikiem w żywności i podejmuje kroki w celu rozwijania nauki i zapewnienia, że nasza żywność pozostanie bezpieczna.
Tworzywa sztuczne są stosowane w szerokiej gamie produktów konsumenckich i przemysłowych, w tym w zabawkach, urządzeniach gospodarstwa domowego, kosmetykach, zastosowaniach medycznych, częściach samochodowych, tekstyliach, opakowaniach oraz materiałach budowlanych i konstrukcyjnych. Ograniczone ilości tworzyw sztucznych są poddawane recyklingowi lub spalane, co powoduje, że większość odpadów z tworzyw sztucznych gromadzi się na wysypiskach i w środowisku. Zanieczyszczenie plastikiem można znaleźć w całym środowisku, od lądu po strumienie i śródlądowe drogi wodne, aż po wybrzeże i ocean. Większość tworzyw sztucznych nie ulega biodegradacji, a zamiast tego rozkłada się z czasem w wyniku wietrzenia w środowisku na małe cząsteczki zwane mikroplastikami i nanoplastikami.
Mikroplastiki i nanoplastiki mogą być obecne w żywności, głównie z powodu zanieczyszczenia środowiska, w którym żywność jest uprawiana lub hodowana. Nie ma wystarczających dowodów naukowych, aby wykazać, że mikroplastiki i nanoplastiki z plastikowych opakowań żywności migrują do żywności i napojów. Ludzie mogą być narażeni na mikroplastiki i nanoplastiki przez powietrze, żywność i wchłanianie przez skórę w wyniku stosowania produktów do pielęgnacji osobistej.
Mikroplastiki i nanoplastiki występują w szerokiej gamie rozmiarów, kształtów i kolorów, a także w różnych typach polimerów, stanach degradacji i obecności dodatków chemicznych dodawanych do tworzyw sztucznych w procesie produkcyjnym. Mikroplastiki to bardzo małe kawałki plastiku, które zazwyczaj uważa się za mniejsze niż pięć milimetrów w co najmniej jednym wymiarze. Mikroplastiki mogą być produkowane w takim rozmiarze, jak granulki żywicy używane do produkcji plastiku, lub degradowane do takiego rozmiaru z większych plastików wyrzucanych do środowiska. Nanoplastiki są jeszcze mniejsze, zazwyczaj uważa się je za mniejsze niż jeden µm lub mikron. Dla porównania średnica ludzkiego włosa wynosi około 70 mikronów. FDA udostępnia te opisy rozmiarów w celach informacyjnych; jednak obecnie nie ma standardowych definicji rozmiaru mikroplastików lub nanoplastików. Ta złożona różnorodność cech sprawia, że unikalna identyfikacja i ocena ich potencjalnych skutków jest trudna.
Obecność mikroplastiku i nanoplastiku pochodzącego ze środowiska w żywności sama w sobie nie wskazuje na ryzyko i nie narusza przepisów FDA, chyba że stwarza zagrożenie dla zdrowia. Podczas gdy wiele badań wykazało obecność mikroplastiku w kilku produktach spożywczych, w tym soli, owocach morza, cukrze, piwie, wodzie butelkowanej, miodzie, mleku i herbacie, obecne dowody naukowe nie wykazują, że poziomy mikroplastiku lub nanoplastiku wykryte w żywności stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi. Ponadto, ponieważ nie ma znormalizowanych metod wykrywania, ilościowego określania lub charakteryzowania mikroplastiku i nanoplastiku, wiele badań naukowych wykorzystało metody o zmiennej, wątpliwej i/lub ograniczonej dokładności i swoistości.
FDA nadal monitoruje badania nad mikroplastikiem i nanoplastikiem. Jeśli FDA ustali, na podstawie dowodów naukowych, że mikroplastik lub nanoplastik w żywności, w tym w żywności pakowanej i napojach, niekorzystnie wpływa na zdrowie ludzi, FDA może podjąć działania regulacyjne w celu ochrony zdrowia publicznego.
źródło: www.fda.gov
